Canon EOS M5 incelemesi: Canon'un en iyi CSC'si

Dijital SLR'ler profesyonel fotoğrafçılar ve belirli bir yaştaki amatör meraklılar arasında hâkim durumda, ancak Thunderbirds yerine Thundercats ile büyümüş olanların kompakt bir sistem kamerasına (CSC) sahip olma olasılıkları daha yüksek. Aynasız kameralar olarak da bilinir, bunlar SLR'lerden daha küçük ve daha hafiftir, video için daha iyi olma eğilimindedir, görüntü kalitesi için SLR'lerle eşleşebilir ve performans için gittikçe artan şekilde onları yenebilir.

Canon, 2012 yılında EOS M ile CSC pazarına geç ve oldukça kaygılı bir ayak bileği batırdı. Temel olarak, bir ateş et ve gövdeye sıkışan ve kalıcı performans anlamına gelen canlı görüntü modunda kalıcı bir şekilde sıkışan bir EOS 650D SLR idi.

Beş yıl sonra, Canon’un SLR’leri, doğrudan görüntü algılayıcıya faz algılamalı otofokus içeren Dual Pixel teknolojisi sayesinde canlı görüntü modunda daha hızlı. Firmanın en son CSC'si olan Canon EOS M5 için iyi bir aldatmaca.

Yine de ucuz değil. Sadece vücut için 1.050 sterlinde, 15-54 mm kit lens ile 1.150 sterlin veya inceleme için gönderdiğimiz 18-150 mm lens ile 1.400 sterlinde, Panasonic GH4, Sony a6300 gibi bazı yetenekli CSC'ler ile başa çıkıyor Fujifilm X-T20 (inceleme yakında). Bu kadar seçkin bir şirkette, Canon kaymayı göze alamaz.

Canon EOS M5 incelemesi: Ergonomi ve kontroller

M5, şişirilmiş kompakt bir kamera yerine ultraslim SLR'ye benziyor ve bu onun için daha iyi. Elektronik vizör, merkezi ve konforlu ve tanıdık gelen lensin hemen üstüne monte edilmiştir. Dış kabuk, magnezyum alaşımından ziyade plastikten yapılmıştır ancak güven verici bir şekilde katı hisseder. Biraz daha şık bir tutma yeri tercih ederdim ve bu fiyata biraz hava sızdırmazlığı mantıksız gözükmüyordu. Aksi takdirde, uygun bir meraklısının kamerası gibi görünür ve hissettirir.

Elektronik vizör yüksek kaliteli 2,4 milyon nokta OLED birimidir ancak rakip CSC’nin vizörlerinden daha küçüktür. Canon bir büyütme değeri yayınlamamaktadır ancak yaklaşık 0.6x olduğunu tahmin ediyorum. 3,2 inç ve 1,6 milyon noktadaki LCD dokunmatik ekran normalden daha büyük ve keskin. Kendi portreleriniz için 90 derece ve 180 dereceye kadar aşağı inebilir, ancak bu bir tripod kullanıyorsanız çok kullanışlı olmamakla birlikte. Yukarı doğru eğildiğinde, göz seviyesi sensörü sıklıkla parmağımı bir göz için yanlış anladı ve ekranı otomatik olarak kapattı ve vizörü etkinleştirdi.

Touch & Drag AF, Canon’un EOS 750D’de tesadüfen göründüğü müthiş bir özellik için Canon’un yeni adı. Vizör kullanılırken, ekran kapalıdır, ancak otomatik netleme noktasını taşımak için hala bir dokunmatik ekran olarak kullanılabilir. Bu, düğmelerle veya mini bir joystickle gezdirmekten çok daha hızlı. M5, bu özelliği, değişiklikleri mutlak ya da göreceli yapma seçenekleriyle mantıklı bir şekilde sonuçlandırıyor; ikincisi, ekranı kaydırarak yapılan ayarlamalar ile, dokunmatik ekrandan ziyade bir dizüstü bilgisayar dokunmatik yüzeyine benziyor. Ekranın sadece yarısını veya çeyreğini etkinleştirmek de mümkündür, böylece burnunuz ekran yüzeyine dokunduğunda kazayla yapılan ayarlamalar ortadan kalkar.

Fiziksel kontrollere gelince, çift ayar kadranı artı özel bir pozlama telafisi kadranı ve bir arka tekerleği ile bu konuda oldukça başarılısınız ve bu da pazardaki en dokunsal kameralardan biri. Bazı insanlar, Fujifilm X-T20'nin tek işlevli, etiketli kadranlarını tercih edecektir, ancak EOS M5’in kumandaları iyi çalışıyor. Arka ayar kadranının ortasındaki Kadran Func düğmesine basıldığında, çeşitli çekim modları için farklı şekilde özelleştirilebilen kısa bir seçenekler listesi arasında geçiş yapılır.

Sürücü modu veya otomatik netleme modu için herhangi bir düğme olmaması şaşırtıcıdır, ancak bunlar arka ayar kadranına, M-Fn düğmesine (varsayılan olarak atanmamış olan) veya fotoğraf makinesinin etrafında noktalı altı diğer düğmeye atanabilir. Canon’un SLR’lerinde olduğu gibi, beyaz dengesini kalibre etmek fotoğraf çekmeyi ve ardından ana menüden gezinmeyi gerektirdiğinden gereksiz yere zahmetli.

Ne yazık ki, M5, SLR kardeşlerinin özelleştirilebilir Otomatik ISO modunu miras almadı. İzin verilen maksimum ISO hızı kullanıcı tarafından ayarlanabilir, ancak düşük ışıkta ISO ve deklanşör hızı arasındaki ilişki üzerinde kontrol yoktur. Bunun nedeni, kameranın bu ilişkiyi belirleme algoritmasının mevcut ışığı, lens odak uzaklığını, kameranın hareketini ve sahnede tespit edilen hareketi dikkate alarak oldukça karmaşık olmasıdır. Hareketli bir kamera veya özne bulanıklığı olasılığını arttırdığında daha hızlı obtüratör hızları (ve böylece ISO hızları) seçilir.

Uygulamada, deklanşör düğmesine basılmadan önce titreyen ellere maruz kalmayacağından emin olmak için kameranın bir saniye kadar sabit tutulması gerektiğini gördüm. Fotoğraf makinesini sık sık gözüme kaldırıyorum ve çekim yapmadan önce odaklanmak için hızlıca yarım basıyorum, ancak bu senaryoda sık sık gereksiz yere hızlı 1/250 deklanşör hızı seçer, ISO hızını yükseltir ve gürültü seviyelerini arttırır. Aynı sahnenin sonraki çekimleri, yaklaşık 1 / 60s civarında daha yavaş enstantane hızları kullanma eğilimindeydi.

Bu sadece ISO değerlerinde 1600'e kadar olan hızlarda gerçekleşti, bu yüzden görüntü kalitesi hiçbir zaman çok fazla zarar görmedi. Hangi pozlama ayarlarını istediklerini bilen kişiler bunları manuel olarak her zaman ayarlayabilir, ancak bunu düşünmek zorunda kalmamaya yarar. Burada her zaman böyle olmaz.

Canon EOS M5 incelemesi: Performans, Wi-Fi ve video

Ancak otomatik netleme performansı, önceki EOS M modellerinden çok daha iyi. Çoğu çekim koşulunda deklanşöre basmadan, çekime 0.2 ila 0.3 saniye boyunca ölçüm yaptım. Ateş etme süreleri ortalama 0,5 saniye sürüyor ve normal kullanımda en hızlı CSC'leri gösteriyordu. Bununla birlikte, otomatik odaklama, özellikle hareketli nesnelerle çok düşük ışıkta mücadele etti, bazen odaklanmaya bir saniyeden fazla zaman ayırdı ve diğer zamanlarda konusunu hiç bulamadı. Aynı anda test ettiğim Panasonic G80, aynı koşullarda çok daha hızlı ve daha güvenilirdi.

Sürekli çekim 9fps'de gerçekleşti ve 5.3fps'ye yavaşlamadan önce 28 JPEG'e çıkarken, sürekli otomatik netleme 6.4fps sağladı. RAW modunda, aynı hızda başladı ancak 16 pozlamadan sonra 0.9 fps'ye yavaşladı. Bunlar, rakip kameralarla geniş ölçüde uyumlu katı sonuçlar.

Canon’un önceki Wi-Fi uygulamalarını kurmak zor oldu, ancak M5’in ilk kez çalıştığı bir Android telefonla eşleştirildiğini gördüm. NFC'nin eklenmesi, bağlantı kurmak için cihazları bir arada tutmanın basit bir mesele olduğu anlamına gelir. Kamera ayrıca, NFC'yi desteklemeyen iOS cihazlarıyla kurulumu kolaylaştırmak için Bluetooth içerir.Uygulamanın uzaktan vizör işlevi dokunmatik ekran kontrollü otomatik odaklamaya ve pozlama telafisine ve ISO hızına hızlı erişime sahiptir.

Çift piksellik otomatik odaklama, video kayıtlarını neredeyse kötüleştiren odaklanma avını neredeyse tamamen ortadan kaldırdığından, video için harika bir haberdir. Canon EOS M5'teki geniş dokunmatik ekran, sahnenin hangi kısmına odaklanılacağını belirlemeyi kolaylaştırıyor ve hassas izleme ve yüz tanıma özelliği, kameranın sizin için sıklıkla çalıştığı anlamına geliyor.

Videolar için tam manuel pozlama mevcuttur ve kadranı veya dokunmatik ekranı kullanarak ayarlar anında ayarlanabilir; Sonuncusu, müziği bozan sesli tıklamaları önler. Kamera, çekimleri sabit tutmak için optik ve elektronik sabitleme kombinasyonu kullanır. Ve Canon fotoğraf makinelerinin çoğunun dosya boyutu 4 GB'a ulaştığında herhangi bir uyarı vermeden kaydı durduğunda, EOS M5 30 dakikalık tavana ulaşana kadar birden fazla dosyaya yayılıyor.

Bu kadar güçlü bir dizi video ile ilgili özellikler sayesinde, çözünürlüğün 1080p ile sınırlı kalması hayal kırıklığı yaratıyor. Panasonic GH4, Sony a6300 ve Fujifilm X-T20 4K'yı destekliyor. 1080p gündelik kullanım için gayet iyi ancak herhangi bir ciddi video prodüksiyonu 4K'da çekilmelidir. Yalnızca 1080p'de dışa aktarmayı planlasanız bile, ekstra ayrıntı, kaliteyi düşürmeden görüntüleri değiştirmeyi çok daha kolaylaştırır.

^ EOS M5’in 1080p videoları, Sony a6300 gibi rakiplerinden gelen 4K çekimlerle detay seviyelerinde rekabet etmeye başlayamaz

Canon EOS M5 incelemesi: EOS M sistemi

Herhangi bir CSC'nin en önemli satış noktası lensleri değiştirebilme yeteneğidir, ancak EOS M sistemi lens menzili açısından rakiplerinin gerisinde kalmıştır. Son kez kontrol ettiğimizden beri biraz düzeldi, bunlardan yedi tanesi Canon ve yaklaşık bir düzine üçüncü taraf lensi tarafından yapıldı; ancak bu yine de rakipleri kadar kapsamlı değil. Özellikle, 22 mm f / 2 en yakına geldiğinde, geniş diyafram açıklıklarında kayda değer bir eksiklik var.

Yine de, kit lens olarak kullanılabilen çok yönlü bir 18-150 mm (29-240 mm eşdeğeri) model görmek harika. Bu çok pahalıysa, vücutta 1.150 £ karşılığında daha geleneksel bir 15-54 mm kit lens mevcut.

Canon ayrıca bana konuları aydınlatmak için bir çift LED ışık entegre eden yeni 28mm makro lensini gönderdi. Daha sonra Canon'un SLR lenslerini kameraya takmanıza izin veren EF-EOS M montaj adaptörü var. Bu adaptör yaklaşık 95 £ tutarındadır, ancak M50'nin yalnızca 1.050 £ değerindeki yalnızca gövde sürümüyle birlikte gelir. SLR lensleri daha hacimli olma eğilimi gösterdiğinden ve kamera çok önden ağır olduğu için CSC'ler için montaj adaptörleri fikri konusunda hiçbir zaman özel olarak satış yapmadım. Ancak, montaj adaptörü ve 50mm f / 1.8mm STM lensi, M5'teki yerinden bakmadı ve son derece iyi bir performans sergiledi.